سابقه و هدف: در حال حاضر اولین عامل مرگ و میر در جهان بیماری ­های قلبی عروقی است که سالانه جان میلیون ­ها نفر را در جهان می ­گیرد. سلول ­های قلبی سلول­ های تمایز یافته هستند و توانایی تکثیر و ترمیم قلب آسیب دیده را ندارند. روش­ های مختلفی برای بهبود وضعیت بیماران قلبی وجود دارد. یکی از روش ­های جدید ترمیم و باز ساخت عضله قلب با استفاده از سلول­ های بنیادی است. برای این کار از منابع سلولی مختلفی استفاده می­ شود.

روش جست و جو: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که اطلاعات آن از  پایگاه­ های اطلاعاتیPub Med، Google scholar، SID و Science direct در بازه­ زمانی 2000 تا 2015 به دست آمده است. داده­­ ها با استفاده از کلمات کلیدی سلول ­های بنیادی، مسیر wnt، کاردیومیوسیت، انفارکتوس قلبی و سلول درمانی جستجو شده است.

نتایج و یافته ­ها: برای پیوند سلولی در عضله قلب سلول ­های مختلفی ازجمله سلول­ های جنینی، سلول ­های سوماتیکی و سلول­ های چند ظرفیتی القایی به کار می ­روند که تفاوت­ هایی از نظر ایمنی، تومورزایی، بیان ژن ­ها، روش ­های مورد استفاده و... دارند. برای تمایز سلول ­های بنیادی به کاردیومیوسیت از روش ­های مختلفی مانند همکشتی، استفاده از القاگرهای شیمیایی، تنظیم مسیرهای کنترل رشد و تمایز مانند wnt و ... استفاده می ­شود. با توجه به منبع سلولی و روش کشت مورد استفاده، تمایز سلول ­های مختلف به کاردیومیوسیت کارایی و اثر بخشی متفاوتی را نشان می دهد. در این مقاله نگاهی اجمالی به روش ­های فرآوری، کشت و تمایز سلول ­ها به کاردیومیوسیت شده است.

بحث و نتیجه گیری: سلول ­های مزانشیمی مشتق از غشای آمنیوتیک، سلول­ های امن و بی ­خطری برای کلینیک به حساب می ­آیند که موجب بهبود عملکرد قلب انفارکته می ­شوند. برای افزایش درصد تمایز سلول­ های بنیادی به کاردیومیوسیت تنظیم مسیرهای رشد و تمایز مانند wnt روش مناسبی است و موجب ایجاد 98 درصد کاردیومیوسیت می ­شود.