جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال 2017 به دانشمندان کشف کننده ساعت بیولوژیکی اعطا شد که نشان دهنده اهمیت این پدیده در حیات موجودات زنده است. موجودات زنده از جمله انسان دارای یک ساعت بیولوژیکی درونی هستند که به آن ها در سازگاری با ریتم منظم شبانه روز کمک می کند. ریتم های شبانه روزی انسان، ریتم های درونی با دوره ای حدود 24 ساعت هستند که توسط نشانه های محیطی مثل چرخه روشنایی/ تاریکی هدایت می شوند. مرکز اصلی هماهنگی ساعت شبانه روزی بدن در هسته Suprachiasmatic (SCN) در هیپوتالاموس قرار دارد. سیستم ساعت شبانه روزی بسیاری از فعالیت های بیولوژیکی انسان را تنظیم می کند. مطالعات پیشرفته اخیر به طور چشمگیری نقش عوامل ژنتیکی در سیستم ریتمی شبانه روزی را نشان داده است. ارتباط اختلال در ریتم شبانه روزی و ژن های آن با تعدادی از بیماری های انسان گزارش شده است. در اینجا خلاصه ای از ارتباط این سیستم با بیماری های اختلالات خواب، اختلال طیف اوتیسم (ASD) و سرطان در انسان ارائه می شود.