:: سال 16، شماره 63 - ( 4-1403 ) ::
جلد 16 شماره 63 صفحات 33-25 برگشت به فهرست نسخه ها
مروری بر معیارهای آزمایشگاهی و کلینیکی در تشخیص بیماری اسکلروز سیستمیک
صدیقه شریف زاده 1، فاطمه نصری2
1- مرکز تحقیقات علوم و فناوری تشخیص آزمایشگاه
2- دانشکده پیراپزشکی شیراز
چکیده:   (642 مشاهده)
اگرچه اسکلروز سیستمیک یک بیماری ناهمگن است، اما در هر بیمار مبتلا به پدیده رینود که در نزدیکی زمان تشخیص آنتی بادی ضد هسته‌ای شروع شده یا بدتر می‌شود، باید به این وضعیت مشکوک بود، به ویژه در بیمارانی که دارای اتوآنتی بادی‌های اختصاصی اسکلروز سیستمیک، مویرگ‌های غیرطبیعی ناخن‌ها، انگشتان پف کرده هستند. شایع‌ترین ارگان‌هایی که در اسکلروز سیستمیک تحت تأثیر قرار می‌گیرند شامل پوست، دستگاه گوارش و ریه‌ها می‌باشند. علاوه بر تاریخچه دقیق و معاینه فیزیکی، همه بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک تازه تشخیص داده شده باید تحت ارزیابی سرولوژیکی جامع برای اتو آنتی بادی‌های اختصاصی اسکلروز سیستمیک, Anti-centromere antibody (ACA), Anti RNA polymerase III antibodies, Anti Th/Th0, Anti PM/SCL antibodies and AntitopoIsomerase antibodies، همچنین HRCT قفسه سینه برای غربالگری بیماری بینابینی ریه و اکوکاردیوگرام برای ارائه یک تخمین پایه فشار شریان ریوی قرار گیرند. در بیماران مبتلا به بیماری ریه بینابینی، آزمایش‌های عملکرد ریوی نیز برای ایجاد یک خط پایه برای نظارت بر پیشرفت بیماری ریوی بینابینی در طول زمان مهم است. در صورت امکان، ارجاع به مرکز اسکلرودرمی جهت تشخیص زود هنگام و طبقه بندی بیماری و شرکت در مطالعات تحقیقاتی بالینی پیشنهاد می‌شود.
 
واژه‌های کلیدی: اسکلروز سیستمیک، پدیده رینود، اتو آنتی بادی‌های اختصاصی اسکلروز سیستمیک
متن کامل [PDF 990 kb]   (182 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: ایمونولوژی و آلرژی
دریافت: 1403/4/3 | پذیرش: 1403/4/3 | انتشار: 1403/4/3


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 16، شماره 63 - ( 4-1403 ) برگشت به فهرست نسخه ها