|
عفونتهای قارچی در بیمار مبتلا به نقص ایمنی-بخش پنجم
|
محمد قهری   |
|
|
|
چکیده: (36 مشاهده) |
گونههای کاندیدا شایعترین علل عفونت قارچی در گیرنده پیوند عضو هستند و طیف وسیعی از سندرمها را از موارد جزیی و سطحی تا موارد مهلک ایجاد میکنند. شیوع بیمارستانی گونههای کاندیدا به دستهای آلوده پرسنل بیمارستان نسبت داده شده است. عفونت کاندیدایی مری در افراد دارای نقص ایمنی، یافته شایعی است و اغلب با عفونت دهانی- حلقی مرتبط میباشد. تشخیص با ارزیابی آندوسکوپی از جمله بیوپسی انجام میشود. از آنجا که آسیبهای مربوط به ازوفاژیت هرپسی و سایتومگالوویروس و نیز آثار پرتودرمانی و ریفلاکس در رادیوگرافی و حتی آندوسکوپی علایم و نشانههای مشابهی ممکن است داشته باشند رویکرد تشخیصی دقیقی لازم است انجام شود. باید توجه داشت که ازوفاژیت کاندیدایی نیاز به درمان ضد قارچی سیستمیک دارد و درمان موضعی بی اثر است. کاندیدیازیس دستگاه ادراری نیز در بیماران پیوند عضو به دلیل ابزار گذاری در دستگاه ادراری، دیابت، عفونت ولوواژینال و وجود مثانه نوروژنیک امکان پذیر است. اکثریت قریب به اتفاق موارد عفونت دستگاه ادراری از طریق مسیر صعودی رخ میدهد. کاندیدمی و عفونت منتشر کاندیدایی بیشتر به دلیل عفونت کاتترهای دسترسی عروقی رخ میدهد، اگر چه انتقال از طریق رودهای در بیماران بد حال نیز میتواند رخ دهد. پنومونی کاندیدایی از طریق مسیر تراکئوبرونشیال به ندرت اتفاق می افتد، در حالی که تهاجم ریوی ناشی از عفونت خونی به خوبی تشخیص داده میشود. این گفته حتی زمانی که خلط در آزمایش میکروسکوپی و کشت، اشکال کاندیدایی قابل مشاهدهای داشته باشد و حتی زمانی که کشت خون مثبت باشد صادق است.
گونههای آسپرژیلوس ساپروفیت های فراگیر در محیط هستند و فرم عفونی یعنی کونیدیا از راه استنشاق وارد دستگاه تنفسی شده و بیماری را آغاز میکند. پس از استنشاق، این کنیدیاها میتوانند سندرمهای بالینی متنوعی ایجاد کنند که در چهار دسته تحت عناوین سندرمهای حساسیت بیش از حد، سندرمهای کلونیزاسیون، آسپرژیلوزیس نیمه تهاجمی و آسپرژیلوزیس مهاجم دسته بندی میشوند. مواجهههای بیمارستانی هنگام تردد بیماران در بیمارستان برای انجام اقدامات ضروری رخ میدهد. بنابراین، شیوع بیماری یا موارد منفرد ناشی از مواجهه در اتاق عمل آلوده، اتاق رادیولوژی یا در حین انتظار برای برونکوسکوپی یا بیوپسی اندومیوکاردیال در اتاق انتظار ثبت شده است. آسپرژیلوس فومیگاتوس مسئول حدود 90٪ موارد بیماریهای تهاجمی است و آسپرژیلوس فلاووس اکثر موارد باقی مانده، به ویژه مواردی که سینوسهای پارانازال را درگیر میکنند تشکیل میدهد. آسپرژیلوس ترئوس، آسپرژیلوس نیدولانس و آسپرژیلوس نیجر، گاهی اوقات بیماری ایجاد میکنند و شواهدی وجود دارد که این عفونتهای غیر معمول، به ویژه در بین گیرندگان پیوند ریه در حال افزایش است. این گونههای غیر معمول تمایل بیشتری به مقاومت دارویی دارند. برای مثال آسپرژیلوس ترئوس نسبت به آمفوتریسین مقاوم است. ویژگی کلیدی آسپرژیلوزیس مهاجم، صرف نظر از محل ورود، رفتار تهاجمی آن به رگها است. سه ویژگی اصلی آسپرژیلوزیس مهاجم عبارت از خونریزی، انفارکتوس و متاستاز میباشد.
|
|
| واژههای کلیدی: آسپرژیلوزیس تهاجمی، کاندیدیازیس تهاجمی، عفونتهای فرصت طلب، عفونتهای تهاجمی قارچی، میکوزهای تهاجمی |
|
|
متن کامل [PDF 1300 kb]
(25 دریافت)
|
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
قارچ شناسی
دریافت: 1404/9/24 | پذیرش: 1404/9/24 | انتشار: 1404/9/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
