امروزه در حوزه علوم آزمایشگاه بالینی پیشرفت های سریع و شگرفی در تکنولوژی آزمون های تشخیصی صورت گرفته است. این تغییرات حضور کارشناسانی را طلب می کند که علاوه بر توانمندی های علمی از مهارت های کافی به منظور استفاده از تجهیزات مدرن و انجام تکنولوژی های جدید برخوردار باشند. به عبارت دیگر حضور کارشناسانی ورزیده و متبحر به عنوان سرمایه های اصلی هر آزمایشگاه مزیت رقابتی در حفظ استاندارد های لازم برای هر آزمایشگاه محسوب می شود. از این جنبه پرداختن به نوع آموزش فراگیران در رشته علوم آزمایشگاهی و اهمیت دادن به ابعاد مختلف آن از اهمیت وافری برخوردار است. از آنجا که مبنای آموزش این رشته عمدتا بر انتقال مهارت در کنار دانش روز می باشد، طراحی محتوای آموزشی هدفمند مبتنی بر نیاز روز بسیار ضروری است. از طرفی طراحی و اجرای ارزشیابی مناسب جهت آزمودن مهارت های عملی این فراگیران، موجب اطمینان از رسیدن به نتیجه مطلوب در تحقق اهداف آموزشی خواهد بود. بدیهی است با توجه به ماهیت این رشته، ارزشیابی های معمول و ساده قادر به نشان دادن توانایی های فراگیران برای حضور در عرصه کار نمی باشد. بنابراین، تعریف روش های استاندارد جهت بررسی عملکرد آنان در آزمایشگاه های عملی و همچنین در فیلد بیمارستانی ضرورتی اجتناب ناپذیر است.