مقدمه: آرتریت روماتوئید (RA) از شایع ترین بیماری های مزمن است که مسبب عمده ناتوانی ها در بزرگسالی می­باشد و یک بیماری مزمن التهابی است که با پلی آرتریت متقارن محیطی مشخص می شود. این بیماری شایع ترین شکل آرتریت مزمن التهابی است و غالبا موجب صدمه مفصلی و ناتوانی بدنی می شود. عفونت H. Pylori در بیماری های اتوایمیون باعث تشدید علائم و شعله ورشدن این بیماری ها می شود. هدف از این مطالعه بررسی نقش هلیکو باکتر پیلوری در علائم بالینی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و ارتباط آن با میزان فعالیت بیماری (DAS28) می باشد.

مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد- شاهدی که در بخش روماتولوژی دپارتمان بیماری های داخلی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر روی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام دادیم، نقش هلیکو باکتر پیلوری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید را مورد بررسی قرار دادیم.

نتایج: سطح RF، ESR،  CRP، Anti-CCP و Anti MCV در بیماران با آنتی بادی سرمی HP مثبت، آنتی ژن مدفوعی HP مثبت و بیماران با Cag-A مثبت سرمی بصورت معنی داری بیشتر بود.

نتیجه گیری: تفاوت معنی داری در امتیاز DAS28 در بین بیماران با آنتی بادی سرمی HP مثبت و منفی(064/0=P) و همچنین بیماران با آنتی ژن مدفوعی HP مثبت و منفی(237/0=P) وجود نداشت ولی امتیاز DAS28 در بیماران با Cag-A مثبت بصورت معنی داری بیشتر از بیماران با Cag-A منفی بود (001/0P<).  امتیاز VAS در بیماران با آنتی بادی سرمی HP مثبت (031/0=P) و Cag-A مثبت (004/0=P) بصورت معنی داری بیشتر بود ولی تفاوت معنی داری در امتیاز VAS بین بیماران با آنتی ژن مدفوعی HP مثبت و منفی وجود نداشت  (310/0=P).

فراوانی DAS28>5.1 در بیماران با آنتی ژن مدفوعی منفی بصورت معنی داری بیشتر بود (016/0=P)، همچنین فراوانی DAS28>5.1 در بیماران با Cag-A مثبت بصورت معنی داری بیشتر بود (001/0P<) ولی از این نقطه نظر، تفاوت معنی داری در بین بیماران با آنتی بادی سرمی HP  مثبت و منفی وجود نداشت (106/0=P).