1- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
چکیده: (1891 مشاهده)
شواهد بالینی نشان دهنده ارتباط عوارض دیابت شیرین (Diabetes Mellitus) با وضعیت کنترل گلیسمی بیماران است. از این رو ارزیابی شرایط گلیسمی در مدیریت این بیماری بسیار مهم است. هموگلوبین A1c (HbA1c) متداول ترین روشی است که برای بررسی وضعیت گلیسمی بیماران دیابتی مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار HbA1c تحت تاثیر میزان عوامل مداخله گر مختلف از جمله بقا گلبول های قرمز وهموگلوبینوپاتی قرار می گیردو در چنین مواردی نتایج قابل اعتمادی را به دست نمی دهد. در این موارد از نشانگرهای سرمی از جمله فروکتوزآمین، آلبومین گلیکیله و 1،5-آنهیدروگلوسیتول به عنوان جایگزین HbA1c استفاده می گردد. در این مقاله مروری به بررسی روش های اندازه گیری، جنبه های مختلف اثر گذار بر اندازه گیری و کاربردهای بالینی این نشانگرها پرداخته می شود.
