سندرم تخمدان پلی کیستیک  (PCOS)شایع ترین اختلال غدد درون ریز میان زنان در سنین باروری است و شایع ترین علت ناباروری ناشی از عدم تخمک گذاری است. اختلال تخمک گذاری، هایپرآندروژنیسم و ظاهر مرفولوژیک تخمدان های پلی کیستیک از ویژگی های کلیدی آن است. تظاهرات بالینی PCOS به شکل گسترده ای متفاوت است. زنان مبتلا به این سندرم اغلب برای اختلالات سیکل قاعدگی، تظاهرات بالینی هایپرآندروژنیسم و ناباروری به دنبال درمان اند. اختلالات قاعدگی که معمولا در PCOS مشاهده می شود شامل الیگومنوره، آمنوره و خون ریزی قاعدگی نا منظم و طولانی مدت است. نشانه های عمده هایپرآندروژنمی شامل هیرسوتیسم، آکنه و آلوپسی آندروژنیک است. این سندرم یک بیماری منحصر به دوره باروری و نوجوانی نیست، بلکه می تواند با تاثیرات مختلف در زندگی فرد مرتبط باشد. بیماران مبتلا به این سندرم در معرض خطر بیماری های متابولیک مانند مقاومت به انسولین، اختلال تحمل گلوکز، دیابت، اختلالات چربی، فشار خون بالا، بیماری قلبی و عروقی، افزایش خطر ابتلا به سرطان آندومتر و احتمالا سرطان های رحم و پستان هستند. با توجه به شیوع بالای PCOS، چالش ها و عوارض مرتبط با آن می تواند بار بهداشتی و اقتصادی فراوانی در کشورها ایجاد کند، بنابراین پزشکانی که مراقبت از این بیماران را بر عهده دارند در کنار درمان مسائل باروری و آرایشی بهداشتی بیماران PCOS،  باید جهت جلوگیری از پیامد های بلند مدت آن نیز اقدام کنند. لذا در مقاله حاضر، ابتدا مروری اجمالی بر ویژگی های بالینی این سندرم خواهیم داشت سپس به پیامدهای بلند مدت آن می پردازیم.
روش کار: جست و جو  با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی pubmed، google scholar، Elsevier و SID با کلید واژه های سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، اختلالات قاعدگی، هیرسوتیسم، آکنه، ناباروری، دیابت، بیماری قلبی عروقی، سرطان انجام شد و از میان مقالات منتشر شده از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶، ۳۷ مقاله بررسی شد.
 

ناباروری یکی از شایع ترین مشکلات جهان است. مردان مسئول حدود نیمی از موارد ناباروری هستند. یکی از مهم ترین دلایل ایجاد ناباروری در مردان اختلال در مسیر اسپرماتوژنز است. اسپرماتوژنز فرآیند تولید اسپرم بالغ از اسپرماتوگونی می باشد، که دارای سه مرحله اصلی میتوز، میوز و اسپرمیوژنز است. اختلال در هر مرحله از اسپرماتوژنزمی تواند باعث تولید اسپرم غیرطبیعی یا عدم تولید اسپرم شود که منجر به ناباروری در مردان می گردد. ناباروری براساس انواع اختلالات اسپرم به چهار گروه آزواسپرمی، الیگوزواسپرمی، آستنوزواسپرمی و تراتوزواسپرمی طبقه بندی می شود. عوامل ایدیوپاتیک و شناخته شده متعددی در ایجاد ناباروری مردان نقش دارند. از اساسی ترین عوامل ایجاد کننده ناباروری مردان می توان عوامل ژنتیکی را نام برد. یکی از عوامل ژنتیکی دخیل در ناباروری مردان miRNA ها می باشند. اسپرماتوژنز نیز به عنوان یک فرآیند مهم بیولوژیکی بوسیله miRNA های مختلف تنظیم می شود. بیان غیرطبیعی miRNA ها در بیضه باعث اختلال در مسیر اسپرماتوژنز و ایجاد ناباروری در مردان می گردد. همچنین miRNA ها می توانند به عنوان بیومارکرهای مولکولی برای تشخیص ناباروری در مردان مورد استفاده قرار گیرند. در این مقاله به نقش miRNA  ها در اسپرماتوژنز و ناباروری مردان پرداخته می شود.
 

در سال های اخیر، باروری مردان به واسطه تاثیرات عوامل محیطی، بهداشتی و شیوه زندگی دستخوش تغییراتی شده و درصد ناباروری افزایش یافته است، تا جایی که ممکن است باروری مردان تحت تاثیر گرمای شدید، قرار گرفتن در معرض آفت کش ها، اشعه ها، مواد رادیواکتیویته، سبک زندگی، استرس و شغل تغییراتی یابد.
در محیط، اشعه های یونیزه و غیریونیزه وجود دارند که اثرات آن ها بر اسپرماتوژنز محرز شده است.
مطالعات نشان می دهند که میدان های الکترومغناطیسی رادیویی (RF-EMF) اثرات مخربی بر پارامترهای اسپرم از جمله تعداد، مورفولوژی، تحرک، نقش کینازها در متابولیسم سلولی و سیستم اندوکرین دارد و باعث ایجاد ژنوتوکسیسیتی، بی ثباتی ژنوم و استرس اکسیداتیو می شود (۱).
شواهد نشانگر آن است کهRF-EMF  با افزایش سطح اکسیژن، باعث ایجاد استرس اکسیداتیو شده و ممکن است میزان خطر ناباروری را افزایش دهد. نتایج حاصل از مطالعات invitro  و invivo چنین استنباط می کند که قرار گرفتن در معرض RF-EMF، اثر منفی بر کیفیت اسپرم دارد.
در این مطالعه ما به بررسی کلی منابع اصلی ایجاد کننده ریسک ناباروری در مردان می پردازیم و اثرات بیولوژیکی اشعه های ماکروویو، لپ تاپ های متصل به wifi، تلفن های همراه را به بحث می گذاریم.

به ناتوانی زوجین در باردار شدن پس از یک سال رابطه جنسی بدون جلوگیری از بارداری، ناباروری اطلاق می شود. علل ناباروری می تواند مربوط به زن یا مرد یا هر دو باشد. ناباروری با علت نامشخص به مواردی از نازایی ها اطلاق می گردد که با روش ­های تشخیصی استاندارد شامل بررسی مایع منی، بیوپسی آندومتر و ... هیچ علت مشخصی را برای آن نتوان یافت. البته با پیشرفت دانش و تکنولوژی و انجام روش­ های ارزیابی پیچیده خصوصا در طی دو دهه اخیر شیوع این مسئله کاهش یافته و در حال حاضر به حدود ۵/۱۲ درصد در زنان و ۱۰ درصد در مردان می ­رسد.
در این مقاله ابتدا علل ناباروری در زنان و مردان و همچنین نقش فاکتورهای مختلف از جمله محیط و ژنتیک در ایجاد ناباروری بررسی می گردد و سپس به تشریح  روش­ های رایج درمانی پرداخته می شود. در ادامه نگاهی گذرا به مسائل حقوقی مرتبط با روش­های درمان ناباروری خواهیم داشت.

بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت (WHO)، ناباروری بیماری است که در سیستم تولید مثلی مردان یا زنان که با عدم موفقیت در بارداری بعد از دوازده ماه یا بیشتر با نزدیکی منظم و حفاظت نشده اتفاق می افتد. در خانم‌ها داروهایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی و کاهش التهاب می‌شود می‌تواند جزو عوامل مهار تخمک گذاری و ناباروری باشد. از جمله دیگر عوامل ناباروری در بانوان می‌توان به اندومتریوزیس و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOs) اشاره کرد. این سندرم، می‌تواند احتمال باروری را به دلیل ناهنجاری‌های غدد درون ریز با تأثیر بر کیفیت و عملکرد تخمدان تحت تأثیر قرار دهد. روش‌های تشخیصی آزمایشگاهی شامل ارزیابی هورمونی سطح آندروژن، ارزیابی بالینی هیرسوتیسم از طریق روش فریمن-گالوی و بررسی سونوگرافی تعداد فولیکول‌های آنترال، حجم تخمدان و هورمون ضد مولرین (AMH) است. آمنوره شایع‌ترین اختلال در چرخه قاعدگی است که شاخصی برای بیماری‌هایی مثل PCOs و ضایعات اندومتریک است. PCOs معمولاً با التهاب مزمن و پروفایل سلولی تغییر یافته ایمنی، همراه با افزایش سطح سایتوکاین های التهابی در گردش خون رخ می‌دهد. بنابراین فاکتورهای التهابی TNF آلفا، اینترلوکاین ۶ (IL۶)، اینترلوکاین ۱۸ (IL-۱۸)، اینترلوکاین ۲۲ (IL-۲۲)، نقش بسزایی در تنظیم عملکرد تخمدان دارند. شواهد دیگر، تغییرات در میکروبیوم روده را نیز در پیدایش PCOs دخیل می‌دانند. ارائه راهکارهای حمایتی برای توانمند سازی این زنان به منظور اصلاح شیوه زندگی از جمله دستیابی به وزن نرمال، اتخاذ یک رژیم غذایی مغذی و حفظ عادات ورزشی منظم، بسیار ضروری است. علاوه بر این تشخیص زودهنگام PCOs به خصوص برای نوجوانان می‌تواند خطر ناباروری دائمی را برطرف کند.