1- استاد دانشکده پیراپزشکی شیراز، مرکز تحقیقات علوم و فناوری تشخیص آزمایشگاه 2- ، استادیاردانشکده پیراپزشکی شیراز
چکیده: (60 مشاهده)
میوپاتی های التهابی ایدیوپاتیک IIM) ) گروهی از بیماری‌های خود ایمنی هستند که علایم مشترکی مانند ضعف و التهاب عضلانی پروگزیمال دارند. درگیری عضلانی معمولاً متقارن، پروگزیمال است و می‌تواند بسیار خفیف تا بسیار شدید باشد. IIM ها به درماتومیوزیت (DM)، پلی میوزیت (PM)، میوپاتی انکلوژن بادی (IBM) و میوپاتی نکروزان با واسطه ایمنی (IMNM) طبقه بندی می‌شوند. الکترومیوگرافی، ام آر آی و بیوپسی عضلانی روش‌های ارزشمندی برای افتراق میوپاتی ها هستند. بیوپسی عضلانی برای تشخیص اشکال مختلف IIM حیاتی است. در این راستا، وجود آتروفی پری فاسیکولار به شدت حاکی از DM است، در حالی که یافتن واکوئل های حاشیه دار IBM را پیشنهاد می‌کند. علاوه بر این، وجود اتو آنتی بادی‌ها و افزایش آنزیم‌های عضلانی در تشخیص میوزیت مفید است. اتو آنتی بادی‌های شناخته شده که در زمینه میوزیت بسیار مهم هستند عبارتند از anti-Jo-1،anti-HMGCR (3-هیدروکسیل-3- متیل-گلوتاریل کوآنزیم A ردوکتاز) و anti-SRP. اخیراً، کالج آمریکایی روماتولوژی و لیگ اروپایی علیه روماتیسم (ACR/EULAR) در سال 2017 معیارهای بالینی و آزمایشگاهی برای تمایز IIM از سایر میوپاتی ها ایجاد کرد. در این مقاله در مورد معیارهای مختلف برای تشخیص IIM صحبت خواهیم کرد.
Sharifzadeh S, Nasri N. A review on the latest clinical and laboratory criteria for clinical diagnosis of idiopathic inflammatory myopathies. 3 2024; 16 (65) :13-21 URL: http://labdiagnosis.ir/article-1-585-fa.html
شریف زاده صدیقه، نصری ناهید. مروری بر آخرین معیارهای کلینیکی و آزمایشگاهی در تشخیص میوپاتی های التهابی ایدیوپاتیک. نشریه آزمایشگاه و تشخیص. 1403; 16 (65) :13-21
