عفونت با ویروس SARS-CoV-2 باعث ایجاد واکنش ایمنی با واسطه سلولی و هومورال شده و آنتی بادی هایی علیه آنتی ژن های ویروسی مانند پروتئین نوکلئوکپسید (N) و پروتئین اسپایک (S) تولید می کند. آنتی بادی های ضد پروتئین S نیز زیر واحد پروتئین S1 سنبله (اسپایک) و دامنه اتصال گیرنده (RBD) را هدف قرار می دهد. آزمایش های سرولوژیک می توانند وجود این آنتی بادی ها را ظرف چند روز تا چند هفته پس از عفونت حاد در سرم تشخیص دهند. با این حال، این آزمایش ها نباید برای تشخیص عفونت حاد SARS-CoV-2 مورد استفاده قرار گیرد. آزمایش های سرولوژیک  می تواند افراد مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 در حال یا گذشته را شناسایی کرده و در نتیجه به دانشمندان و متخصصان بهداشت عمومی کمک نماید تا اپیدمیولوژی SARS-CoV-2 را بهتر بشناسند. اگر چه ارتباط بین ایمنی هومورال و مصونیت در این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما شواهد نشان می دهد که تولید آنتی بادی به دنبال عفونت احتمالا تا حدود 6 ماه موجب مصونیت در برابر عفونت مجدد می گردد. با این حال، مشخص نیست که این آنتی بادی ها در برابر انواع واریانت های ویروسی در حال ظهور تا چه حد می توانند محافظت کننده باشند.
برخی آزمایش های سرولوژیک، آنتی بادی های تولید شده توسط واکسن های COVID-19 را تشخیص نمی دهند. از آنجا که این واکسن ها آنتی بادی هایی را ضد پروتئین های ویروسی القا می کنند، اگر آزمایش مورد استفاده، آنتی بادی های ناشی از واکسن را تشخیص ندهد، نتایج آزمایش آنتی بادی پس از واکسیناسیون در افرادی که سابقه عفونت قبلی ندارند ممکن است منفی گردد.
همه افراد واجد شرایط باید واکسینه شوند، از جمله افراد واکسینه نشده که قبلا مبتلا و آنتی بادی های قابل تشخیص دارند.
افراد واکسینه نشده، از جمله افرادی که قبلا آزمایش آنتی بادی مثبت داشته اند، باید از توصیه های فعلی برای پیشگیری از عفونت SARS-CoV-2 پیروی کنند.