1- گروه میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران 2- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران
چکیده: (874 مشاهده)
مقدمه و روش: بیماری قلبی عروقی(CVD)یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است و شیوع آن نسبت به دهه‌های گذشته به دلیل پیری جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است. هر ساله موارد بیمارستانی CVD که یک نگرانی حیاتی بهداشتی در کشورهایی با درآمد پایین و متوسط است، افزایش می‌یابد. پیشگیری اولیه از CVD در درجه اول به توانایی شناسایی افراد در معرض خطر، قبل از ایجاد رویدادهای آشکار بستگی دارد. این امر نیاز به طبقه بندی دقیق ریسک را برجسته می‌کند. ارزیابی ریسک برای شناسایی افراد در معرض خطر که نیاز به توجه فوری دارند و همچنین به منظور هدایت شدت درمان پزشکی برای کاهش خطر بعدی CVD بسیار مهم است. مجموعه رو به رشدی از تحقیقات بالینی با هدف شناسایی این افراد با جستجوی مولکول‌های زیستی وجود دارد. پیشرفت‌های مرتبط با CVD در 30 سال گذشته و همچنین پیشرفت‌های علمی در تحقیقات نشانگرهای زیستی منجر به ایجاد روش‌های غربالگری حساس‌تر، تاکید بیشتر بر تشخیص، تشخیص زود هنگام این بیماری‌ها، درمان‌های بهبود یافته و نتایج بالینی مطلوب‌تر در جامعه شده است. نتایج و بحث: تعداد زیادی از نشانگرهای زیستی جدید برای پیش بینی حوادث قلبی عروقی شناسایی شده‌اند که این نشانگرها نقش مهمی در تعریف، پیش بینی و تصمیم گیری در مورد مدیریت حوادث قلبی عروقی دارند. این بررسی کاربردهای بالینی بیومارکرهای کلاسیک و جدید مانند تروپونین قلبی (cTn)، تروپونین با حساسیت بالا (cTn-hs)، گالکتین-3 (Gal3)، منبع تومورزایی 2 (ST2)، پپتید ناتریورتیک نوع B و C(BNP و CNP)، فاکتور تمایز رشد 15 (GDF-15)، میلوپراکسیداز (MPO)، پروتئین اتصال دهنده به اسید چرب نوع قلبی (H-FABP)، پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hsCRP)، فسفولیپاز A2مرتبط با لیپوپروتئین (Lp-PLA2)، میکرو RNA ها (miRNAs) و غیره را مورد بحث قرار داده است.
